Pragmatische warmte

Het wordt winter en het is koud buiten. Soms sneeuwt het en meestal regent het. Gure wind en ongure types verrassen ons wanneer we ons buiten begeven. Een enkele keer durft het zelfs bijna een beetje vriezen. Het spreekt voor zich dat ik tijdens deze donkere dagen extra veel aandacht besteed aan warme dingen. Zoals donsdekens, chauffages en chocolademelk. Met al die synthetische warmte mag natuurlijk de hydratatie niet uit het oog verloren worden! Ik raad iedereen aan te investeren in een goede handcrème en een badmuts. Het nut van de badmuts kan ik helaas nu nog niet onthullen, dat is voor een volgende keer. Je mag nooit al je eieren in één mand doen of de kandelaar verkopen voor de kat geschoten is! Dat is een wijsheid die je niet elke dag hoort, wat je me bromt. Doch, we mogen niet overdrijven met al dat brommen, we moeten ons hullen in liefde en vooral veel cocoonen. Want het zijn harde tijden. (Heb ik van horen zeggen.) En ook al doet de wereld zijn best om globaal wat op te warmen, het blijft fris. Daarom stel ik voor dat we allen volgende slogan printen en aan het raam hangen, om de wereld een hart onder de riem te steken!
" Wie 't goud verslindt, benijdt het dikste kind "
En zo is het maar net. Niet meer maar zeker ook niet minder. Mik altijd op meer, in plaats van minder, zonder daardoor gulzig te zijn. Als we allemaal samen een beetje moeite doen, wordt de wereld een mooiere plaats voor jong en oud. Vooral voor jong natuurlijk, want oud sterft na verloop van tijd toch, warmte of geen warmte. Dat is biologie, zo werkt het. Biologie is trouwens ook van vitaal belang voor de wereld en het getij der dingen. "Het getij der dingen" is toevallig ook de titel van een kortverhaal waar ik reeds een tijdje aan werk.
Met deze ongelofelijk spannende cliffhanger sluit ik nu af. Hihi, wat stiekem.
Tschüss!