Culinaire virtuositeit

Gegroet fans aller lande! Dit bericht zal jullie met vreugde vervullen want het is wederom tijd voor een heerlijk receptje! Wat gaan we maken?
Geflambeerde okapi met garnituur van zeehondenmarmelade
1 okapi (800 kg) - 8 plakjes vetarme smeltkaas - 3/4 blikje tomatenpuree - 50 ml cognac - 1/2 l fruitsap appel/kers - 1/2 l vetarme kippenbouillon - 1 bakje champignons - gesnipperde peterselie - aardappelzetmeel - 1 bakje kerstomaatjes - peper - 1 zeehond - 1 pot confituur naar keuze
Bereidingswijze:
Bak de okapi langs alle kanten bruin in een anti-aankleefpan. Kruid met peper. Giet de cognac over het vlees en flambeer. Voeg de bouillon toe en laat de okapi verder gaar worden gedurende 30 a 45 min. Snij het vlees in 8 schijven en leg ze dakpansgewijze in een ovenschotel met op ieder schijf een lapje smeltkaas. Doe de gereinigde en in stukjes gesneden champignons in de ketel met de vleesjus. Voeg de tomatenpuree en het fruitsap toe. Laat even sudderen en bind dan de saus met aardappelzetmeel. Eventueel bijkruiden met peper. Giet de saus rond het vlees. Doe de kerstomaatjes erover en plaats de schotel in een wame oven tot de kaas gesmolten is. Hak nu de zeehond fijn en doe de stukjes in een kom. Voeg de confituur naar keuze toe en meng goed. Overgiet de ovenschotel met het mengsel. Bestrooi voor het opdienen met peterselie.
Serveertip: Drink hierbij een fruitige wijn met een droge afdronk.
Welwel, klinkt lekker, al zeg ik het zelf!
Voor de rest gaat het leven zijn gewone gangetje, wel weinig tijd gehad voor poëzie de laatste dagen. Maar het is waarschijnlijk beter dat ik me niet al te intensief bezighoud met mijn toekomstige loopbaan en nog even geniet van het studentenleven (dat zeer genietbaar is nu de examens voorbij zijn). Op die manier raak ik ook niet overspannen, wat bijzonder slecht is voor je westelijke chakra's en het wormvormig aanhangsel. En die zaken kan je maar beter in orde houden. Ik zag nl. ooit een reportage over een bende jongeren die op straat leven, en dat was maar wat droevig. Desalniettemin zijn er ook genoeg mooie dingen in het leven, zoals bijvoorbeeld drop, fluostiften en bijlenslijpers. Hier moet ik helaas afsluiten want ik heb dingen te doen, te zien en te begroeten.
Tot een volgende! Tschüss!

Nihil Nove Sub Sole

Ik heb helemaal niets te vertellen, tijd voor een belangrijke en boeiende update dus. Nu het examens zijn, heb ik heel veel tijd om talloze hobbies te ontwikkelen en me te specialiseren in dingen die je enkel kan doen wanneer er niemand meekijkt. Zoals bijvoorbeeld aan je elleboog proberen likken, op lipgloss zuigen, de bijsluiter van Motilium lezen of naar R'n'B luisteren en meezingen. Al deze zaken doe je beter alleen, want anders zouden anderen (lees: anderen) je misschien kunnen verdenken van examengekte. En er is niets erger dan verdacht worden van dingen die overduidelijk zijn want dat is een ontzettende verspilling van energie. Ik ben tegen energieverspilling, dat vind ik nog erger dan dehydratatie! En dat wil wat zeggen...
Voor de fans van de betere poëzie heb ik trouwens goed nieuws. Ik heb wederom een prachtgedicht geschreven. Het is wat melig maar ik denk dat tedere zieltjes dat wel kunnen smaken.

Zoals de grote goedhartige griezel
het lief klein kereltje een ijsje geeft
zo geef ik jou een kus

Onverwacht maar voorbedacht
-- en het effect is net hetzelfde
je grote glanzende ogen

Benieuwd, hongerig naar meer
terwijl moeders hand je
afkeurend gehaast meetroont

Omdat het niet zo hoort
maar kan ons dat wat schelen?

Zo, ik heb niet stil gezeten. Zoveel is duidelijk. En jij dacht dat deze update nutteloos zou zijn, haha. Mooi niet!
Om af te sluiten, wil ik jullie nog even mijn nieuwe vriend voorstellen: Odoardo de Olijke. Hij is erg olijk.
Tschüss!

Dramatis Personae

Ik voel me vandaag een beetje verdrietig. Een beetje verdrietig omdat de zon schijnt. De zon schijnt en ik kan niet naar buiten gaan. Naar buiten gaan, gewoon wat zitten en wat uitrusten, van al het harde werk. Het harde werk dat ik verzet heb de laatste dagen toen het regende. Toen het regende wou ik helemaal niet buiten. Helemaal niet buiten komen is wel nogal ongezond, dan krijg je te weinig zonlicht. Te weinig zonlicht bereikt mij vandaag en ik moet een oplossing zoeken. Een oplossing zoeken voor mijn probleem en niet langer sip zijn. Langer sip zijn de mensen die een overontwikkeld gevoel voor melodrama hebben. Voor melodrama hebben ze nog altijd geen geneesmiddel uitgevonden en dat is wel soms jammer. Wel, soms jammer ik een beetje, maar dat is niet melodramatisch bedoeld. Niet melodramatisch bedoeld, kan je ver komen in het leven. In het leven van de dramatis personae is niets echt leuk. Niets echt leuk vinden is erg nefast voor je interne harmonie. Je interne harmonie hangt samen met de hydratatie van de huid. Van de huid zegt men dat ze niet goed tegen de zon kan. De zon kan je huid verbranden en ze kan ook heel erg ziek worden. Erg ziek worden maakt mij een beetje verdrietig.

Festijn der vreugde

De geneugten van het leven zijn niets vergeleken met de geneugten van het zijn. Het zijn? Is dat niet hetzelfde als het leven? Neen. Dat is het niet.
Maar goed. Ik meld mijn surfende fanclub het volgende: Ik zou gaarne trouwen met een jongeheer die de naam Edelbert von Knickerbacker draagt. Indien je zo iemand kent, gelieve hem met mij in contact te brengen. Ik zal hem niet opeten. Dan zou ik behoorlijk voor aap staan tijdens het trouwfeest, ahja. En is er iets ergers dan voor aap staan? Misschien achter aap staan, maar dat blijft tot nu toe onbevestigd. Wat ook onbevestigd blijft is het nut van Duitse geschiedenis. Werkelijk, alsof er daar nu iemand door geboeid is? Het is niet alsof de Duitsers de wereld hebben proberen veroveren of een soort gigantische doelgerichte genocide op touw gezet hebben? Een scheet in een fles, die Duitse geschiedenis. Maar goed, het Ministerie van Onderwijs en ook de Algemene Kennis willen dat ik me in deze stof verdiep en verdiepen zal ik doen. Maar niet te diep. Dat is vast slecht voor je karma. Met dat in het achterhoofd ga ik een slaatje van heilbot, schoensmeer en yakkentong gaan eten.
Edoch, ik zeg u geen vaarwel vrienden,
wij zien elkander weer.
Tschüss