Praten met poëzie

Beste fijnproevers van talige spitsvondigheid: juicht en jubelt! Waarom, vraagt u? Dat zal ik u weldra vertellen. Maar laat me eerst volledig onnodig, en toch onvermijdelijk, even iets helemaal anders schrijven om de spanning wat op te drijven. Zo. Nu dat achter de rug is, kan ik verder gaan met het onthullen van mijn heuglijke nieuws. Het is weer een hele poos geleden, maar eindelijk ben ik nog eens aan het dichten gegaan. En laat het duidelijk wezen dat het hoognodig was! Mijn vele talige talenten bezorgden mij te pas en te onpas literaire oprispingen. Gelukkig bleef ik wel gespaard van lyrische flatulentie. Er is heus niets ergers dan lyrische flatulentie. Zelfs ongeneeslijke ziektes of racisme kunnen een dergelijk euvel niet evenaren. Ik mag dus van geluk spreken dat het niet zo ver gekomen is, en wel omdat ik tijdig mijn oprispingen wist om te zetten in een wonderlijk gedicht. Net zoals al mijn poëtische parels is ook dit exemplaar eentje om U tegen te zeggen. Al weet ik niet zeker of het wel gezond is om gedichten met U aan te spreken. Als je dan toch tegen gedichten gaat praten, lijkt het me best ze te tutoyeren. Zeker mijn gedichten, want dat zijn geen stijve harken. Dit geheel terzijde en enkel ter informatie voor de eenzaten die tegen gedichten praten. Niet dat ik neerkijk op mensen die tegen poëzie praten. Ik heb soms ook de neiging om terug te praten tegen de televisie of de radio. Waarom zou dat dan met het geschreven woord niet hetzelfde zijn? Het lijkt misschien wat triestig om 's ochtends te keuvelen met de krant, want het is niet alsof die ooit een zinnig woord terug zegt. Maar ik ken meer dan genoeg mensen die ook met dieren praten en die antwoorden ook nooit. Dat is bijzonder onbeleefd, maar wat doe je eraan? Kranten en dieren, het is één pot nat. Het lijkt me dan maar niet meer dan normaal dat de bizarre medemens al eens een onderonsje houdt met een mooie rijm of leuk versje. Ik zou het eigenlijk best wel een compliment vinden, mocht iemand een gesprekje voeren met een van mijn verzen. Al is dat op het internet van vandaag toch niet zonder gevaren. Ik kan me meteen voorstellen hoe zoiets verkeerd zou kunnen gaan.
(een olijk Gedicht kijkt minzaam in het rond) (Plots komt daar een bizarre medemens aangeklikt)
Bizarre medemens: Hallo lief klein gedichtje, wat doe jij hier zo alleen op deze blog?
Gedicht: (kijkt argwanend) Euh... Niets bijzonders.
Bizarre medemens: Voel jij je ook soms zo alleen op de wereld? Vast niet hè, met al die geniale gedichten en fantastische zinnen om je heen?
Gedicht: Welja, dat valt inderdaad reuzegoed mee. 'T is aangenaam vertoeven op deze blog.
Bizarre medemens: Vind je 't erg als ik je ook wat gezelschap hou dan? Ik heb namelijk niet zo veel vrienden.
Gedicht: (ironisch) Nou, dat verbaast me.
Bizarre medemens: Echt? Wauw, dat is lief dat je dat zegt. Zeg, vind je 't goed als ik wat dichter kom? Je ziet er echt zo lief uit.
Gedicht: (in paniek) Euh, ik heb toch wel wat ruimte nodig om poëtisch te kunnen zijn. Misschien moet je wat meer afstand houden.
(Bizarre medemens kruipt dichterbij)
Gedicht: (boos) Hé toe, stop daarmee!

Elaba, wat is dat daar? Wie valt er hier mijn gedichten lastig? Hup, weg, bizarre medemens, ga ergens anders onschuldige poëzie lastigvallen! Eenzame griezel. Het is me wat met die poëdofielen van tegenwoordig. Altijd maar het internet afschuimen op zoek naar nietsvermoedende, kwetsbare gedichten. Hopelijk zal mijn nieuwste creatie gespaard blijven van zulke zieke geesten. Zodus, liefhebbers van luisterrijke lyriek: lees en geniet! (Maar met mate.)

zonsopgang

gouden gensters kleuren
kleien wangen
winters rood
roze vingers vegen
strepen stof langs
lege velden vlas
dan dwarrelt oranje
over alles alles neer
neemt bonte bossen mee
met grauwe grassen
doet dansen in indigo
zonlicht zomaar elke
ellendige ochtend opnieuw

Dagboek van een infiltrante

Nu mijn werkzoekende dagen al een tijdje achter de rug zijn, staat er mij een nieuwe uitdaging te wachten. En wat voor een! Je zou denken dat ik gewoon zomaar een job aangenomen heb, omdat er zich nu eenmaal niet zoveel andere kansen voordeden. Mooi niet! Bij deze job hoort namelijk ook een bijzondere opgave, een extra dimensie als het ware. Ik heb me voorgenomen om te infiltreren en te proberen om geloofwaardig over te komen in een softwarebedrijf. Wie mij kent, weet wel dat ik niet gedijen kan in een al te saaie omgeving. Ook al omdat ik allergisch ben aan met de computer werken. En laat nu net dat doen alsof ik me aanpas de grootste uitdaging zijn. Ik ben mezelf namelijk aan het aanleren hoe ik moet doen alsof ik erbij hoor en alsof ik ook een nerd ben. Tussen ons gezegd en gezwegen, dat infiltreren is eigenlijk de enige echte reden dat ik daar aan de slag gegaan ben. Want iedereen weet dat technical en writer antoniemen zijn.

Hoe geloofwaardig overkomen in een softwarebedrijf:
1. Draag alleen maar T-shirts van games of comics. Zelfs als er iets helemaal anders op je T-shirt staat, beweer dan toch dat het van een niet zo bekende comic komt. Want nerds zijn ook een beetje hipsters.
2. Loop altijd en overal rond met hardware. Je laptop, een muis of een USB-kabel doen het altijd goed. Neem je muis (of een of andere kabel) zeker ook mee als je gaat eten. Leg hem ook op tafel.
3. Noem een laptop of computer altijd een machine. Ook al weet je niet waarom.
4. Gebruik een brooddoos met een kleurige rekker. Misschien heb je die van in het lager nog liggen?
5. Vertel anekdotes over Steve Jobs alsof je er zelf bij was.
6. Gebruik sneltoetsen als stopwoordjes. En ik had zoiets van "Alt + F4"!
7. Dwaal midden in een gesprek plotseling af en doe alsof je heel hard aan het nadenken bent. Als iemand je vraagt waar je aan dacht, begin dan vlug te vertellen over al het werk dat je nog moet doen.
8. Gebruik de term OS, ook al ontdek je pas weken later waar dat eigenlijk voor staat. Zet ook steeds (eom) na het onderwerp in je mails omdat iedereen dat doet, ook al besef je pas na een week dat dat end of message betekent.
9. Beweer dat je in code gedroomd hebt. Als iemand iets vraagt over code, antwoord dan snel met een quote uit een film. Een zombiefilm doet het altijd goed.
10. Gebruik zoveel mogelijk afkortingen voor software, termen, merknamen, enz. Pas op, het is een begrijpelijke fout, maar db staat niet voor Deutsche Bahn.

Voilà, ziehier mijn tien tips voor een geslaagde eerste infiltratie. Volg ze goed op en niemand zal doorhebben dat je eigenlijk helemaal niets van de softwarebusiness afweet. Let er ook op dat je je vaak genoeg andere mensen nerds noemt achter hun rug, alsof je zelf geen ontzettende nerd bent. Dat is een gouden tip. Natuurlijk is al dat infiltreren een werk dat nooit af is. Ik moet me steeds bijscholen en op de hoogte blijven van de dynamiek in het bedrijf. Het is maar wat vermoeiend. Gelukkig valt het doen alsof ik werk reuzegoed mee, al wist ik natuurlijk wel op voorhand dat ik daar in uitblink. Tijd nu om me verder in te werken zodat ik lotgenoten kan steunen en verblijden met mijn nuttige tips.