Ze is nu lesbisch

Het overkomt ons allemaal wel eens. Je wandelt over straat, onbestemd aan het kuieren of net heel erg gefocust op je bestemming, hoe dan ook in gedachten verzonken, en plots kom je hem of haar tegen. De oude bekende. Een klasgenoot van in het middelbaar, iemand die nog bij je in de scouts gezeten heeft, een vriend die je uit het oog verloren bent. Zo iemand die je niet gewoon kan begroeten met een glimlach of een knik. Zelfs een 'hallo' of een 'hoi' volstaan niet. Nee, bij die oude bekende moet je even stilstaan en Het Gesprekje voeren. Dat korte uitwisselen van begroetingen en weetjes. Het Gesprekje begint steevast met een 'hoi' of een 'hey', waarop dan een 'ah, ik had je niet herkend!' kan volgen, ook al is het waarschijnlijk dat dat stiekem een leugen is. Dat doen mensen niet met opzet, ik heb er mijzelf ook al op betrapt. Dan komt het diepfilosofische en al even oprechte 'en hoe is het (nog)?', waarna je getrakteerd wordt op een 'en wat doe jij nu (nog)?'. Dat gaat telkens zo. Je hoort te vragen hoe het met de mensen gaat en wat ze aan het doen zijn. Ze zouden zo maar eens even bijzonder ongelukkig of doelloos kunnen zijn. Niet dat je daar echt iets over wil horen, natuurlijk. Daarom ben je ook maar al te blij dat het altijd 'ça va' of 'bwa, ja, goed' gaat met iedereen. Dan komt het heerlijke moment waarop je in geuren en kleuren kan vertellen wat je nu toch allemaal doet. Dat gaat meestal een beetje zo:

persoon 1: "Tgoh, ja, ik ben aan het werk."

persoon 2: "Ha, en waar dat?"

persoon 1: '"Bij een bedrijf dat ijzeren omheiningen verkoopt."

persoon 2: (ongeïnteresseerd) "Ah, allez, interessant, en wat moet je daar doen?"

persoon 1: (verveeld) "Administratieve dingen, en bestelbonnen verwerken en zo."

Wanneer je dan wat ongemakkelijk hebt moeten vertellen wat voor werk je hebt of (erger nog) net niet hebt, is het jouw beurt om te luisteren naar wat de oude bekende allemaal bezighoudt:

persoon 2: "Ik studeer nu nog iets bij. Nog een master."

persoon 1: (niet onder de indruk) "Amai, en wat doe je?"

persoon 2: "Conflict and development."

persoon 1: (heeft geen idee wat dat inhoudt) "Aha, en is 't interessant?"

persoon 2: (liegt) "Ja, 't is eigenlijk wel tof."

Wanneer je dan voldoende en oprecht geïnformeerd hebt naar het leven van de oude bekende, is het tijd om over te schakelen op oprecht informeren naar het leven van gemeenschappelijke oude bekenden. Het is immers veel interessanter om te weten hoe dat kneusje of die player uit je klas het nu stellen. Het is op dat moment dat Het Gesprekje echt fascinerend wordt, en al helemaal als het zo gaat:

persoon 1: "Ah ja, en wie zat er nog allemaal in onze klas? Floor?"

persoon 2: (enthousiast) "Ja, juist, Floor! Ik heb haar onlangs nog gezien."
persoon 1: (geboeid) "Ahja, en wat doet die nu nog?"
persoon 2: "Ze is nu lesbisch."

Revolte

"Revolte" is zo een woord dat je niet iedere dag hoort en bij deze gebruik ik het eens als titel, zodat anderen (lees: de minder coole mensen) ook eens wat meer woorden leren kennen. Gedaan met eentonige expressies! Vanaf nu iedereen poëet!
Prachtige slogan, wat je me bromt!
Voorts is het tijd voor updates:

*heerlijk recept: Yak op vlaamse wijze*
Benodigdheden (voor vier personen):
1 jonge yak
75 gr boter
3 uien
zout, peper
2 laurierbladeren
tijm
peterselie
1 flesje donker bier
25 gr boter
1 eetlepel bloem

Bestrooi de yak van binnen en van buiten met zout en peper en braad hem in de boter snel aan alle kanten bruin. Snipper de uien en doe ze bij de boter. Laat ze even mee bruinen en giet er dan langzaam het bier bij. Voeg de laurierbladeren, een snufje tijm en een handvol fijngehakte peterselie toe en laat het geheel een klein uurtje stoven. Keer de yak regelmatig en bedruip hem dan ook met de saus. Haal de yak uit de pan en leg hem op een verwarmde schotel. Roer de boter zacht (of smelt deze), meng de bloem erdoor, wrijf alle klontjes weg en bind de braadsaus met dit boter-bloemmengsel. Verwijder de laurierbladeren. Giet de saus over de yak en dien deze op met geprakte vitabis, mussensouflé en krielaardappeltjes.

En smullen maar, jawel!
Tschüss!