Pragmatische warmte

Het wordt winter en het is koud buiten. Soms sneeuwt het en meestal regent het. Gure wind en ongure types verrassen ons wanneer we ons buiten begeven. Een enkele keer durft het zelfs bijna een beetje vriezen. Het spreekt voor zich dat ik tijdens deze donkere dagen extra veel aandacht besteed aan warme dingen. Zoals donsdekens, chauffages en chocolademelk. Met al die synthetische warmte mag natuurlijk de hydratatie niet uit het oog verloren worden! Ik raad iedereen aan te investeren in een goede handcrème en een badmuts. Het nut van de badmuts kan ik helaas nu nog niet onthullen, dat is voor een volgende keer. Je mag nooit al je eieren in één mand doen of de kandelaar verkopen voor de kat geschoten is! Dat is een wijsheid die je niet elke dag hoort, wat je me bromt. Doch, we mogen niet overdrijven met al dat brommen, we moeten ons hullen in liefde en vooral veel cocoonen. Want het zijn harde tijden. (Heb ik van horen zeggen.) En ook al doet de wereld zijn best om globaal wat op te warmen, het blijft fris. Daarom stel ik voor dat we allen volgende slogan printen en aan het raam hangen, om de wereld een hart onder de riem te steken!
" Wie 't goud verslindt, benijdt het dikste kind "
En zo is het maar net. Niet meer maar zeker ook niet minder. Mik altijd op meer, in plaats van minder, zonder daardoor gulzig te zijn. Als we allemaal samen een beetje moeite doen, wordt de wereld een mooiere plaats voor jong en oud. Vooral voor jong natuurlijk, want oud sterft na verloop van tijd toch, warmte of geen warmte. Dat is biologie, zo werkt het. Biologie is trouwens ook van vitaal belang voor de wereld en het getij der dingen. "Het getij der dingen" is toevallig ook de titel van een kortverhaal waar ik reeds een tijdje aan werk.
Met deze ongelofelijk spannende cliffhanger sluit ik nu af. Hihi, wat stiekem.
Tschüss!

De Melancholie van het Zijn

Dag lieve lezers,
Ik heb jullie verwaarloosd. Ja, ontken het maar niet: jullie waren best bedroefd. We moeten er geen doekjes om winden. En, het mag gezegd, ik zag het leven ook even niet meer zo rooskleurig in. (Eerder wat oranjeachtig met wat vuilroze vlekken.) Het zou een grove leugen zijn, indien ik zou beweren dat ook ik niet af toe een traantje gelaten heb. In een moment van zwakte heb ik er zelfs een gedicht over geschreven, dat gaat als volgt:

Vergeten

Op het pad des levens
Telkens ik weer keer
Een nieuw landschap
Bekend maar onherkenbaar
De zandbak uit mijn jeugd blijkt
Slechts een ontoegankelijke herinnering

Het pad kronkelt verder
Onvermoeibaar
Wandel door, kleine prins
Iedere keer opnieuw
Vergeet ik je

Ik weet het, niet meteen één van de meest vrolijke thema's. Het spijt me, beste lezers.
Maar ik ben terug, en sterker dan voordien (wat nog zal blijken). We hervullen onze zandbak, vrienden, en we halen nieuwe schepjes en schopjes boven. Blijf niet talmen of treuren om wat verloren is. Kijk naar wat komt, lezers. En geniet.

Voor altijd van jullie,
Tschüss

Culinaire virtuositeit

Gegroet fans aller lande! Dit bericht zal jullie met vreugde vervullen want het is wederom tijd voor een heerlijk receptje! Wat gaan we maken?
Geflambeerde okapi met garnituur van zeehondenmarmelade
1 okapi (800 kg) - 8 plakjes vetarme smeltkaas - 3/4 blikje tomatenpuree - 50 ml cognac - 1/2 l fruitsap appel/kers - 1/2 l vetarme kippenbouillon - 1 bakje champignons - gesnipperde peterselie - aardappelzetmeel - 1 bakje kerstomaatjes - peper - 1 zeehond - 1 pot confituur naar keuze
Bereidingswijze:
Bak de okapi langs alle kanten bruin in een anti-aankleefpan. Kruid met peper. Giet de cognac over het vlees en flambeer. Voeg de bouillon toe en laat de okapi verder gaar worden gedurende 30 a 45 min. Snij het vlees in 8 schijven en leg ze dakpansgewijze in een ovenschotel met op ieder schijf een lapje smeltkaas. Doe de gereinigde en in stukjes gesneden champignons in de ketel met de vleesjus. Voeg de tomatenpuree en het fruitsap toe. Laat even sudderen en bind dan de saus met aardappelzetmeel. Eventueel bijkruiden met peper. Giet de saus rond het vlees. Doe de kerstomaatjes erover en plaats de schotel in een wame oven tot de kaas gesmolten is. Hak nu de zeehond fijn en doe de stukjes in een kom. Voeg de confituur naar keuze toe en meng goed. Overgiet de ovenschotel met het mengsel. Bestrooi voor het opdienen met peterselie.
Serveertip: Drink hierbij een fruitige wijn met een droge afdronk.
Welwel, klinkt lekker, al zeg ik het zelf!
Voor de rest gaat het leven zijn gewone gangetje, wel weinig tijd gehad voor poëzie de laatste dagen. Maar het is waarschijnlijk beter dat ik me niet al te intensief bezighoud met mijn toekomstige loopbaan en nog even geniet van het studentenleven (dat zeer genietbaar is nu de examens voorbij zijn). Op die manier raak ik ook niet overspannen, wat bijzonder slecht is voor je westelijke chakra's en het wormvormig aanhangsel. En die zaken kan je maar beter in orde houden. Ik zag nl. ooit een reportage over een bende jongeren die op straat leven, en dat was maar wat droevig. Desalniettemin zijn er ook genoeg mooie dingen in het leven, zoals bijvoorbeeld drop, fluostiften en bijlenslijpers. Hier moet ik helaas afsluiten want ik heb dingen te doen, te zien en te begroeten.
Tot een volgende! Tschüss!

Nihil Nove Sub Sole

Ik heb helemaal niets te vertellen, tijd voor een belangrijke en boeiende update dus. Nu het examens zijn, heb ik heel veel tijd om talloze hobbies te ontwikkelen en me te specialiseren in dingen die je enkel kan doen wanneer er niemand meekijkt. Zoals bijvoorbeeld aan je elleboog proberen likken, op lipgloss zuigen, de bijsluiter van Motilium lezen of naar R'n'B luisteren en meezingen. Al deze zaken doe je beter alleen, want anders zouden anderen (lees: anderen) je misschien kunnen verdenken van examengekte. En er is niets erger dan verdacht worden van dingen die overduidelijk zijn want dat is een ontzettende verspilling van energie. Ik ben tegen energieverspilling, dat vind ik nog erger dan dehydratatie! En dat wil wat zeggen...
Voor de fans van de betere poëzie heb ik trouwens goed nieuws. Ik heb wederom een prachtgedicht geschreven. Het is wat melig maar ik denk dat tedere zieltjes dat wel kunnen smaken.

Zoals de grote goedhartige griezel
het lief klein kereltje een ijsje geeft
zo geef ik jou een kus

Onverwacht maar voorbedacht
-- en het effect is net hetzelfde
je grote glanzende ogen

Benieuwd, hongerig naar meer
terwijl moeders hand je
afkeurend gehaast meetroont

Omdat het niet zo hoort
maar kan ons dat wat schelen?

Zo, ik heb niet stil gezeten. Zoveel is duidelijk. En jij dacht dat deze update nutteloos zou zijn, haha. Mooi niet!
Om af te sluiten, wil ik jullie nog even mijn nieuwe vriend voorstellen: Odoardo de Olijke. Hij is erg olijk.
Tschüss!

Dramatis Personae

Ik voel me vandaag een beetje verdrietig. Een beetje verdrietig omdat de zon schijnt. De zon schijnt en ik kan niet naar buiten gaan. Naar buiten gaan, gewoon wat zitten en wat uitrusten, van al het harde werk. Het harde werk dat ik verzet heb de laatste dagen toen het regende. Toen het regende wou ik helemaal niet buiten. Helemaal niet buiten komen is wel nogal ongezond, dan krijg je te weinig zonlicht. Te weinig zonlicht bereikt mij vandaag en ik moet een oplossing zoeken. Een oplossing zoeken voor mijn probleem en niet langer sip zijn. Langer sip zijn de mensen die een overontwikkeld gevoel voor melodrama hebben. Voor melodrama hebben ze nog altijd geen geneesmiddel uitgevonden en dat is wel soms jammer. Wel, soms jammer ik een beetje, maar dat is niet melodramatisch bedoeld. Niet melodramatisch bedoeld, kan je ver komen in het leven. In het leven van de dramatis personae is niets echt leuk. Niets echt leuk vinden is erg nefast voor je interne harmonie. Je interne harmonie hangt samen met de hydratatie van de huid. Van de huid zegt men dat ze niet goed tegen de zon kan. De zon kan je huid verbranden en ze kan ook heel erg ziek worden. Erg ziek worden maakt mij een beetje verdrietig.

Festijn der vreugde

De geneugten van het leven zijn niets vergeleken met de geneugten van het zijn. Het zijn? Is dat niet hetzelfde als het leven? Neen. Dat is het niet.
Maar goed. Ik meld mijn surfende fanclub het volgende: Ik zou gaarne trouwen met een jongeheer die de naam Edelbert von Knickerbacker draagt. Indien je zo iemand kent, gelieve hem met mij in contact te brengen. Ik zal hem niet opeten. Dan zou ik behoorlijk voor aap staan tijdens het trouwfeest, ahja. En is er iets ergers dan voor aap staan? Misschien achter aap staan, maar dat blijft tot nu toe onbevestigd. Wat ook onbevestigd blijft is het nut van Duitse geschiedenis. Werkelijk, alsof er daar nu iemand door geboeid is? Het is niet alsof de Duitsers de wereld hebben proberen veroveren of een soort gigantische doelgerichte genocide op touw gezet hebben? Een scheet in een fles, die Duitse geschiedenis. Maar goed, het Ministerie van Onderwijs en ook de Algemene Kennis willen dat ik me in deze stof verdiep en verdiepen zal ik doen. Maar niet te diep. Dat is vast slecht voor je karma. Met dat in het achterhoofd ga ik een slaatje van heilbot, schoensmeer en yakkentong gaan eten.
Edoch, ik zeg u geen vaarwel vrienden,
wij zien elkander weer.
Tschüss

Ambitie weerlegd

Gegroet lieve vrienden en stiekeme fans,
Ik meld jullie het droeve nieuws dat het afwerken van mijn BA Paper opgeschort is until further notice. Dit is niet omdat ik lui ben, geen doorzettingsvermogen heb of veel te traag schrijf. Of wacht, jawel. Maar goed, een eindstand:
(Op zaterdag 24 mei om 18u53)
Totaal aantal woorden: 4265
Totaal aantal tassen koffie: 26
Totaal aantal keer luidop gevloekt: ontelbaar
Totaal aantal uur tijd verspild: 48
Totaal aantal supporters: 7
Ik dank jullie allen voor jullie steun
en ik zeg u
slaapwel en tot de volgende keer maar weer!

Ambitieuze update

Aantal woorden: 1278
Aantal genuttigde tassen koffie: 4
Aantal keer luidop gevloekt: 2
Nog altijd geen 2000 woorden en we zijn een hele dag verder. Verdorie nog aan toe!
Tijd om wat verder te werken!

Ambitieus

Lieve medemens, om de een of andere reden heb ik het fantastische plan opgevat om mijn hele BA paper te schrijven in 1 week tijd. Het voorbereidende werk is al gebeurd, alles moet gewoon nog uitgeschreven worden. Volgens mijn berekeningen (eerlijk gezegd, die van de rekenmachine want ik kan niet hoofdrekenen) moet ik, om aan een totaal van 8000 woorden te komen, ongeveer 1142 woorden per dag schrijven om het onding volledig af te krijgen in zeven dagen. Het is 15u00 en ik heb er al 500 voor deze dag. Ik ben het ook al een beetje beu. Spannend he! Ik hou jullie op de hoogte van mijn vorderingen! Aantal genuttigde tassen koffie: 5
Dit wordt vast even boeiend en meeslepend als een aflevering van Flikken. Ahum.
Toodles!

Roeping gevonden!

Beste vrienden en andere aangelanden, ik heb heuglijk nieuws!
Ik heb mijn roeping gevonden! Ik word dichter. Juicht en jubelt, ik heb een Doel in het leven (met de grote D van Donsdeken). En nu ik een doel heb, kan ik mij voor honderd procent geven en mij volledig storten op wat ik wil bereiken. Wat een positiviteit! Maar, maak je geen illusies, het is heus niet zo makkelijk om dichter te worden. Het zal een lang en moeilijk proces zijn voor me. Ik heb immers geen taalgevoel en ik kan ook niet echt goed spellen. Maar ik ben aan het leren en weldra zullen deze kleine obstakels slechts bijzaken zijn! Hoera!
Hierbij trakteer ik jullie op mijn eerste stapjes richting volgroeid dichterschap:

Een hel wit licht

Zoals in de glanzende oppervlakten
van natgeregende huid,
die we deelden
in de schemer van ons verlangen,
gedreven door schaamte,
gekleurd door gevolgen,
blijft er ons enkel voor ogen:
een hel wit licht.

Best bijzonder, niet waar? Best wel.
Adios!

Daydream Believer

Onlangs is er iets heel geks gebeurd. Ik was nog maar net wakker en de zon scheen door het raam. Terwijl ik de slaap uit mijn ogen wreef, zag ik ze plotseling staan. Drie schoenen. Niet gewoon een paar schoenen + één, maar drie schoenen, die duidelijk tot hetzelfde "paar" behoorden. Uiteraard was ik danig in de war (-- ik heb immers maar twee voeten) en des te meer nog, toen ik plots een diepe zucht hoorde naast me. Ik draaide me meteen om en zag een ietwat corpulente dame liggen, in een diepe slaap verzonken -- en minstens even diep in de matras. Ik was onmiddellijk klaarwakker en sloeg het laken opzij. Zoals verwacht, zag ik dat de vrouw naast me drie benen had! Wel, dat zie je niet iedere dag, dacht ik bij mezelf. Tijd voor een tas koffie. Ik raapte mijn kamerjas op, deed hem aan en liep naar beneden. En toen, nadat ik de keukenkast opende om koffie te nemen, zag ik plotseling dat er helemaal geen koffie in de kast stond! Alle gekheid op een stokje!
Overigens, zou ik hierbij graag een overzichtje plaatsen van dorpen waar ik nooit naar toe wil:
- Hoepertingen
- Zepperen
- Kuttekoven
- Zammelen
- Jesseren
- Heks
oh, en natuurlijk ook:
- Brugge

Over en uit.

Het Wat en De Waarom...

... van de alledaagse banale dingen die mij gelukkig maken. Een weekend verder en weer een hele hoop ervaringen rijker! Ervaring 1: Foam Party. "It's fun, it's cool, it's sexy". Jawaddedadde! 'T is vooral schuim en ontzettend nat aan de voeten. Dansen in een halve meter schuim, ik zie er de charme niet van in. Was mijn naam maar Kimberly. Maar kom, er was bier en er waren lelijke vochtige mensen. Een combinatie die het net niet van nectar en ambrozijn haalt. Wat je me bromt.
Ervaring 2: Mickey Mouse dekbed voor twee personen. Ervaring 3: Muziek met stromend water geluid. Slecht voor de hydratatie, moet je veel van plassen. Vies hoor. Ervaring 4: Achterwaarts de trap afgaan zonder te vallen. Ik voel me een beetje een acrobaat nu. Zie ik hier een interessante carrièrewending ontstaan? Ik hou jullie op de hoogte.
Dit gezegd zijnde, is het tijd voor de diepzinnige spreuk van de dag:
"Wie anderen klein maakt, is zelf niet groot"
Dàt is wijsheid.
Over en uit.

Onkruid vergaat niet

Kijk eens aan, "Onkruid vergaat niet". Mooi hoor. Creatieve titel, hoor. Origineel, hoor.
Maar serieus, wie van jullie gelooft er echt dat onkruid niet vergaat? Want dat kan niet, he. Planten gaan ook soms dood. 'T zijn ook maar planten, he. Met hun stomme pretentie en maar doen alsof ze niet vergaan... Stom onkruid...
Gelukkig is deze blog er nog om jullie op de hoogte te houden van de dingen die er echt Toe Doen. Met een grote T en een grote D. (voor de nadruk)
Zullen we dan eens iets boeiends vertellen nu? Of wachten we daar nog even mee?
Ja, vast wel.
Ondertussen zijn het eens geen examens en dat vind ik persoonlijk wel best okay. O-kay. Want examens zijn slecht voor het uiterlijke welzijn, de poriën en ook de larynx. Nee, heden ten dage blijven we gespaard van het vele werk. Het is immers tijd voor de Bachelorpaper, of Bachelorproef, of Bachpap, of BA Paper. Whatever. Ik heb hier geen tijd voor.
PS: aars.