Hersenspinsels

Een tijdje geleden liep ik te twijfelen over een bepaald thema. Een bepaald thema, dat niet alle dagen zomaar door je hoofd spookt. Je hoofd spookt wanneer dingen continu in gedachten blijven hangen. Gedachten blijven hangen en in mijn geval was "kaas" het onderwerp dat me niet met rust liet. Met rust liet ik eerder al veel dingen uit mijn overpeinzingen verdwijnen. Mijn overpeinzingen verdwijnen echter niet altijd even vlug. Altijd even vlug duiken er ook weer nieuwe dingen op. Nieuwe dingen op oude dingen op nog oudere dingen, en zo gaat het door. Gaat het door, dan is er maar één oplossing. Maar één oplossing voor dit vervelende probleem dat alle andere breinactiviteit zo ondergeschikt maakt. Zo ondergeschikt, maak je eigenlijk geen enkele kans en dus moet je een manier van verweren leren. Van verweren leren we dat dat soms best een agressieve bezigheid is. Agressieve bezigheid is evenwel niet goed voor het innerlijke welzijn. Het innerlijke welzijn is van vitaal belang voor de mentale kracht, die nodig is om vervelende gedachten uit te schakelen op een effectieve wijze. Een effectieve wijze man zou dat vast ook aanraden, daar ben ik heel zeker van. Heel zeker, van het begin tot het einde. Tot het einde van het hersenspinsel bereikt is, moet je natuurlijk een beetje doorbijten. Een beetje doorbijten en niet meteen de hele brok zomaar willen verteren. Zomaar willen verteren is roekeloos, kan vreselijke gevolgen hebben en kunnen we dus missen als ware het kiespijn. Ware het kiespijn, dan gingen we gewoon naar de tandarts en huppekee opgelost in een vingerknip. In een vingerknip zit trouwens de essentie van de oplossing voor ons probleem. Voor ons probleem is een eenmalige korte kracht nodig, die de gedachten kunnen ordenen. Gedachten kunnen ordenen als we het op deze manier aanpakken en volharden. Aanpakken en volharden, dat is mijn motto in deze hele kwestie. Deze hele kwestie, die mij te binnen schoot een tijdje geleden.

Alsof 't allemaal nog niet erg genoeg is...

Verdorie nog aan toe, brak ik daarnet mijn nagel! Dat is altijd een beetje huilen. En ik huil eigenlijk niet graag, dan droogt mijn huid uit. Niet dat ik mijn huid zo belangrijk vind, maar ik denk dat ik die nog zal nodig hebben de komende dagen.
Daarnaast wou ik toch nog graag even vermelden dat ik al sedert enkele jaren bezig ben met een toch ietwat ambitieus project: ik ga leren kogelstoten! Ik weet niet hoe het gekomen is, maar deze sport fascineert mij enorm. Ik kijk al uit naar de dag waarop ik de kogel ook daadwerkelijk kan optillen zonder bijna te moeten urineren van al die inspanning. Niet dat ik vaak urineer, helemaal niet zelfs. Daarvan droog ik nog meer uit, dan van huilen.
Voor de rest heb ik vandaag geleerd over Zwitserland en Oostenrijk, daarna heb ik geleerd over de mannelijke psyche (niet zo'n diepgaande stof, jammer genoeg) en ook over Mega Mindy. Ik denk dat laatstgenoemde wel eens als het hoogtepunt van deze dag beschouwd kan worden.
Tschüss.