Drijfzand

Ik roep deze dag uit tot de De Grote Woorden Die Niet Betekenen Wat Ze Zouden Moeten Betekenen Dag. Ik ben namelijk tot een eerder onthutsende conclusie gekomen, die mijn blik op De Taal voor altijd heeft veranderd. Schrik niet, maar er zijn woorden die helemaal niet betekenen wat ze zouden moeten betekenen! Ik heb het nu niet over woorden zoals "liefde", "respect" of "begrip", die er totaal niet toe doen. Ik heb het over De Belangrijke En Ook Vaak Gebezigde Woorden. Zoals "drijfzand" bijvoorbeeld. Wat is dat met dat woord? Je kan helemaal niet drijven op drijfzand. Wat voor een misleidend substantief is dat. Daar kan niets goeds van komen, zoveel is duidelijk. Of wordt er bedoeld dat het zand drijft, zoals bij "drijfhout"? Dat zou wel kunnen, maar dan is die benaming nog steeds bijzonder onpraktisch om precies uit te leggen wat dat drijfzand dan wel met je doet. Want zeg nu zelf, wat is er belangrijker, dat jij kan zinken, of dat het zand kan drijven? Juist ja, dat dacht ik ook. Het glas is maar zo halfleeg als het halfvol kan zijn, zeg ik altijd. Bijzonder misleidend allemaal. Woorden en taal bieden echt geen houvast, zoveel is duidelijk. En dat is ook spijtig, want zijn woorden niet die dingen die kleine beetjes werkelijkheid moeten kunnen weergeven? Het is nu wel duidelijk dat ze daarvoor helemaal niet geschikt zijn. En daarom lijkt het me ook helemaal niet ver gegrepen om de woorden achter ons te laten en ons uit te drukken op een andere manier. In lichtflitsen bijvoorbeeld, of met binaire code. Dat is allemaal wat saaier en wat eenduidiger, ja. Maar we zouden zo alle verwarring de wereld uit helpen. Nooit meer zou een ongelukkige enkeling het leven moeten geven omdat hij, arme sukkel, dacht dat je op drijfzand drijven kon. En dat is een nobel doel. Zo van die nobele doelen, die we ons allemaal zouden moeten stellen. We kijken niet meer achterom. Treur niet om mooie en geniale woorden zoals "zeep", "oeverloos" of zelfs "lyrisch", we laten ze simpelweg achter ons. Niet alleen voor de enkeling, maar ook voor een hoger goed. Het zal een mooiere wereld worden waarin drijvend zand dat stiekem enkelingen opslokken wilt ook als zodanig benoemd zal worden. Laat het veranderen maar beginnen, mooie wereld. Ik ben er klaar voor.

Tschüss

Ongemak

Het moet je maar overkomen. Drie dagen lang dan nog wel. Het kwam helemaal uit het niets. Je denkt erover na, maar je kan niets bedenken dat de oorzaak zou kunnen zijn. Wat heb je dan gedaan dat het zo ver gekomen is? En dan vraag ,je je af waar je het aan verdiend hebt. Wat heb je nu weer misdaan? Is het karma? Maar eigenlijk moet je je al die vragen niet stellen, want heel misschien overkomt het iedereen wel eens. Ja, misschien is dat het wel. Iedereen maakt het al eens mee, en daarin ben jij geen uitzondering. Dat zou een verklaring kunnen zijn. Oef. Maar dan blijft er nog de vraag hoe ervan af te komen. Want dat het een ongemak is, dat mag zeker zijn. En je houdt echt niet van ongemak. Daar komt niets goeds van, dat weet je zeker. Voor je het weet, gaat het van kwaad naar erger! En dan is er geen houden meer aan! Maar zo ver is het nog niet, en dus denk je na over een oplossing. Of een remedie. Of misschien heb je wel een geneesmiddel nodig? Is het al zo erg dan? Je denkt na. Je beslist eerst een remedie te zoeken. Je bent waarschijnlijk wat aan het overdrijven. Drie dagen is nu ook niet zo lang. Toch? Maar toch lang genoeg om van een aanhoudend kwaaltje te spreken. Je richt je tot een ervaringsdeskundige om het kwaaltje aan te pakken. Je wil de koe bij de horens vatten en het kalf slachten voor het verdronken is. Ofzoiets. En dan heb je je remedie gevonden en je begint vol goede moed aan het bestrijden van je ongemak. Eerst moet je wat wennen, maar al gauw ben je ermee weg. Meer nog, je zet door. Af en toe voel je je wat onzeker. Gaat dit wel werken? Waarom merk ik nog geen verbetering? Maar dan na enkele dagen merk je vooruitgang. Het ongemak is wat draaglijker aan het worden. Je bent optimistisch en hoopt dat nu alles vlug weer zijn oude gangetje zal gaan. Geef het nog een paar dagen en je merkt er niets meer van. Dan is die kleine nachtmerrie voorbij. Dan kan je weer opgelucht ademhalen en voel je je weer helemaal onbelemmerd. Ook je gemoed zal er stukken op vooruit gaan. Geen donkere gedachten of onzekerheid meer. Nog even volharden nu en dan ben je helemaal verlost van je ongemak. Weg kwaaltje, weg met dat nare gevoel. Nog even doorzetten. En dan plots, even plots als het gekomen was, is je ongemak voorbij. Al je klachten, al je gekke symptomen verdwijnen even snel als ze gekomen zijn. Wat een geluk. Je glimlacht wanneer je beseft dat je je geen zorgen meer hoeft te maken. Wat kan het leven mooi zijn, denk je vrolijk. Ja, emotionele constipatie, het moet je maar overkomen.

Echt niet grappig

Liefste lezers, er moet mij iets van het hart. De laatste tijd wordt er te veel gelachen met dingen die echt niet grappig zijn. Het maakt me een beetje diepdroevig en af en toe zelfs wat melancholisch wanneer mensen (maar ook dieren) lachen met echt niet grappige toestanden. Daarom heb ik een revolutionair plan bedacht voor iedereen om mijn eigen diepdroevige gemoed te troosten. Ik ga een encyclopedie opstellen van alle dingen die wel grappig zijn. Alles waar je wel om mag lachen zal ik in een groots werk samenbundelen en op die manier zal niemand nog verward zijn over wat nu grappig is en wat niet. Natuurlijk zijn de meeste encyclopedieën niet door één iemand samengesteld, maar de mijne zal dat wel zijn. Inspraak en humor hoeven niet noodzakelijk samen te gaan, al zeg ik het zelf. Om jullie, mijn trouwe internauten, alvast een voorproefje te geven en te voorkomen dat jullie lachen met dingen die echt niet grappig zijn, hieronder een lijstje van echt grappige dingen:
- keeshonden
- sportkousen
- Long Beach, California
- blad, steen, schaar
- pony's
- racisme
- paus Martinus I
- erotiek en yoghurt
en tot slot
- een roze picknickmand

Voilà, dit zijn al een aantal zaken waar men wel mee mag lachen. Maar pas toch op met al dat lachen, want dat is nogal belastend voor je gezicht en het algemene welzijn. Vergeet zeker niet voldoende hydraterende voedingsmiddelen te nuttigen na een intensieve lachperiode. Maar wat nog belangrijker is, doe zeker nooit mee aan lachsessies! Dat is één van de dingen die echt niet grappig zijn. Als je niet spontaan kan lachen moet je dat ook niet forceren. Het kan helemaal geen kwaad om je eens wat sip te voelen. Emoties zijn er om ten volle erlebt te worden. En als je een Duits woord kan gebruiken om je zin kracht bij te zetten, dan weet je dat wat je zegt echt waar is. Maar goed, de volgende keer meer over het fenomeen Duitse woorden. Ik moet me nu verdiepen in het samenstellen van mijn encyclopedie van echt grappige dingen, om zo van de wereld een betere plaats te maken. Steeds tot jullie dienst, mijn lieve lezers, en zo is het maar net.

Tschüss.

Ovenkrill met marmottenmousse

Het is weer veel te lang geleden dat ik mijn culinaire uitspattingen met jullie gedeeld heb. Het spreekt voor zich dat ik iedere dag geniale recepten bedenk en de lekkerste dingen klaarmaak, maar ik vergeet dat soms met jullie te delen. Daarom dus dit ontzettend smakelijke gerecht, helemaal door mezelf bedacht: knapperige ovenkrill met een smeuïge marmottenmousse. Voor dit recept is het belangrijk om met bijzonder verse ingrediënten te werken. Niet alleen omdat dat belangrijk is voor de smaak, maar ook omdat het gamma diepvrieskrill in de supermarkten nog steeds veel te beperkt is. Het is ook aan te raden niet te gierig te zijn met de hoeveelheden krill. Als baleinwalvissen meer dan 250, 000, 000 ton krill kunnen eten per jaar, dan kan het zeker geen kwaad dat de mens de overige 250, 000, 000 ton opeet. Samen delen is belangrijk, al zeg ik het zelf. Maar goed, terug naar het recept:

Benodigdheden (voor 4 personen)
5 kilo krill (dat zijn ongeveer 750 stuks)
1 grote ui
1 groene paprika
1 rode paprika
1 aardappel per persoon
sap van een kwartje citroen
1 teentje knoflook
tomatenpuree
1 theelepel suiker
water
tijm
peper en zout
1 blikje marmottenmousse

Bereiding:

Snij de ui in ringen en stoof ze glazig. Schil en snij de aardappelen in dunne plakjes en kook ze gaar. Snij de paprika in reepjes en stoof ze aan. Spoel de krill grondig en laat enkele minuten uitlekken. Snij dan de krill in blokjes en besprenkel ze rijkelijk met citroensap. Meng de tomatenpuree met de olijfolie en de suiker en leng aan met water tot je een mooie gladde massa hebt. Kruid met peper en zout. Vet nu de ovenschotel in met boter. Pers het teentje knoflook en strooi deze uit over de bodem van de schotel. Vervolgens vul je de schotel met de overige ingrediënten als volgt: uit, aardappel, krill (maar bewaar nog wat krill voor bovenaan), paprika, tomantenmengsel en tot slot decoreer je de bovenste laag met de rest van de krill. Vervolgens kan je wat witte wijn langs de randen van de schotel sprenkelen. Dek dan de schotel af met zilverpapier en zet 20 à 25 minuten in een op 200°C voorverwarmde oven. Dien op met een flinke schep marmottenmousse. Bij dit gerecht kan je een droge witte wijn drinken, maar doe dat beter niet want daarvan word je dronken.

Laat het je smaken!