Vergelijken

Het leven kan toch soms zo ontzettend ingewikkeld zijn. Zo verdomde verwarrend, als een vis verloren in een zee van water. Van zeewater zelfs. Niet van zoet water, dat zou nergens op slaan. Dat zou de dingen alleen nog maar moeilijker maken. En voor we het weten voelen we ons volledig vervreemd van alles, als een voluptueuze dame die hunkert naar een zoen. Nee, het is oppassen geblazen met al die complexiteit! Verwikkelingen schuilen achter iedere hoek, als waterlelies die dobberen op drijfzand. Dat drijfzand, daar heb ik het al eerder over gehad. De vraagstukken die dat woord oproept, blijven het zoeken naar een glasscherf in een wervelwind. Ze blijven onbeantwoord en soms wekt dat bij mij een enorme weemoed op. Weemoed, als ware ik een vrouw van tachtig die teruggrijpt naar die trompet van weleer. Ja, die trompet. Je weet wel waarover ik het heb. Weleer, toen, lang geleden. Een verre tijd, ontoegankelijk geworden, bedolven onder de klimop van herinneringen. Ook dat maakt van het leven een voortdurende strijd, een gevecht tussen duim en pink. En meermaals ondernemen we een poging om helderheid te vinden, om ons te beschermen tegen die regen van verwarring en onzekerheid. Wat kan ons daarbij helpen? Hoe moeten we met deze zaken omgaan? Kunnen we ons misschien bedienen van de paraplu van de introspectie? Of de regenjas der zelfrelativering? Hoewel dat voor jullie misschien anders ligt, helpen zulke remedies mij niet. Ik ben weerloos, als een zeehond tegenover een orka. Bijna als een speelbal van het orkest. En dat is niet uit vrije wil. Niet zomaar omdat ik niet beter weet, als een website zonder server, maar gewoon omdat ik zo ben. Al die prikkels in het leven, die uitwassen van buitensporigheid, die kunnen me zo eindeloos verwarren. Als een eend in een doolhof zoek ik mijn weg. En, eerlijk, het meest verwarrend zijn van die vergelijkingen, die nergens op slaan. Als een trommel zonder tang op een varken.

Noot: Als ik voor iedere slechte vergelijking hierboven een pintje zou gedronken hebben, was ik nu zo zat als een stofzuiger zonder zorgen. Hips!