kwade dagen

Het kan al eens gebeuren, op een doordeweekse zonnige dag, dat je zomaar -- echt heel erg plots -- een moment van kwaadaardigheid hebt. Je zit gemoedelijk op een terrasje, je bent gezapig aan het kuieren of je fietst gezwind van A naar B en dan overvalt het je. Helemaal plotseling. Je hebt het niet kunnen zien aankomen. Niets doet je vermoeden dat dat kwaadaardige moment je zo zou overvallen. En dus kan je het ook niet vermijden, want het gebeurt gewoon. De kwaadaardigheid voel je opborrelen. Hij komt van ergens diep vanbinnen, of van nog ergens anders, maar dat weet je niet zeker. In een mum van tijd ben je doordrongen van kwaadaardigheid en kan je enkel nog gemene dingen denken. En het blijft ook niet bij denken! Oh nee! Boze dingen doen hoort er ook bij. Terwijl je je nog even afvraagt waarom je je plots zo kwaadaardig voelt, valt je oog op een klein kindje. Een klein meisje met blauwe oogjes en blonde haartjes. Bijna onschuldig, bijna schattig. En daarvan gaat je bloed koken. Je voelt een bijzonder kwaadaardig plan opkomen. Je tast in je zak en vindt een lollie. Zo een ronde, met een rode kleur, in zo'n doorzichtig folietje. Het meesterlijke plan begint zich te ontplooien wanneer je richting kindje wandelt. Dag kindje, glimlach je. En het kindje lacht terug. Haar grote blauwe ogen kijken je benieuwd aan, blij met de aandacht die ze krijgt. Dan haal je de lollie uit je zak. Haar ogen worden nog veel groter en ze kijkt je verwachtingsvol aan. Voor mij? Je wuift de lollie een paar keer heen en weer voor haar blozende gezichtje. Ze opent haar kleine handjes en lacht. Voor mij! Je glimlacht bemoedigend en geeft haar de lollie. Ze neemt hem gretig aan, bekijkt hem een beetje bewonderend. Helemaal van mij! Maar dan, voor ze het goed en wel doorheeft, trek je het snoepgoed uit haar handje en steek je het terug in je zak. Je kijkt haar triomfantelijk aan. Ze beantwoordt je blik met grote ogen vol onbegrip. Dan begint het haar te dagen. Haar glimlach smelt weg en haar blauwe ogen schieten vol tranen. Je grijnst en ziet de tranen over haar wangen rollen. Je meesterlijke plan is feilloos verlopen. Snoep afpakken van een kindje: zo oud als de straat maar het effect blijft onveranderd. Je laat het kindje huilend achter terwijl je glunderend wegwandelt. Ja meisje, wat had je dan gedacht?

Tschüss.